Ne olacak hallerimiz,
Evde okulda sokakta saygı kalmadı.
Sayılıdır, günlerimiz,
Huzur kalmadı alemde.
Hani bizim özümüzde,Anne babaya ’öf’ bile denmezdi.
Gönüller huzurla dolmadı,
Nereye doğru gidiyoruz,
Bir bilen varsa söylesin.
Zararlı yayınlarda, bozdu ruhları.
Kan, şiddet, vurkaç örnek oluyor.
Çare yok mu?Olanları alem görüyor.
Koymak lazım yerine oynuyan taşları,
Kim dindirecek, akan gözyaşları.
Esrarcılar, hapçılar okul etrafında dönüyor.
Ya Rab!Bir hiç uğruna ne fidanlar ölüyor
Kendine gel, boş şeylerle uğraşma.
Yoldan çıkmışlarla, arkadaş olma.
Son pişmanlık fayda vermez bilesin,
Hidayet nasipse, doğru yola gelesin,
Sende çekiyorsun çocuğum, hemde çektiriyorsun,
Şunu bilki yanlış yoldasın,
Ne yapmak istediğini söyler misin?
Dünyayı bir anda toz pembe görebilirsin,
Hiç unatmaki, o anda ölebilirsin,
Yada bir ömür boyu acı çekebilirsin,
Enerjini bilime, araştırmaya versen!
Dikenli yolu geçip, huzura ersen,
Sende mutlu olursun,
Tüm sevdiklerini de sevindirirsin.
Birde, sevgili edinmişsin,
Gizli, gizli buluşursun,
Sen okumaya gelmedin mi?yavrum!
Anne babanın çilesini unuttun mu?
Kendine gel çocuğum,
Örnek ol tüm insanlara,
Umutla bak, hep yarınlara....
FERHAN