Bilemediğin uzun yolculuklara çıkmak mı kurtarır seni ?
seni bilmeyen yollar yoldaş olur mu sana?
Gitmek değil o gitmelerin adı bilakis kendine varmak
Yalnızlığım dediğin şey olamadığın aidiyetler mi?

şimdilerde yolların klavuzu sen oldun,
sen koştukça kendine doğru.
sürünüyorlar seninle birlikte,
Tozunu dumanına kattığında ürkmeye başlıyorsun,
Ama yinede gitmekte ısrarlısın vazgeçmeyceksin anlaşılan.

Yol kenarlarında gözlerin takılıyor,
Ayaklı cenazeler görüyorsun dipdiri meyyitlere ağlarken...
Sineni delik deşen eden yaraları kapatmaya yetcekmi bu yolculuk?
Bilmiyorsun ama ümitlisin...

Camekanlara dikiyorsun gözlerini alabildiğine karanlık
Toprağa kaçırıyorsun
Ne kadar da hasret kokuyor
Geçmiş şimdi sadece bir özlem acı veren

Yolculukta aradığın nedir?
Sahiden geçmişe mi aittsin sen?
Yaftan yobaz, marifetin ukala
Yakın mıdır sahiden vaddettikleri Hakkın...

Bir yiğidin beklenen nesli yolları kaldırmalı artık
Asım’ın nesli , Ey özlenen Gençlik !
Hadi çıkda gel açılmamacasına kapat o yolları artık
Hadi çıkda gel !
Gözler dirilere hasret...