Ne dağ vardı ne de bir bulut.
Bozkırın üstünde hain bir pusu,
Fecre yakın ölüm sessizliği.
Zifiri bir gecede çakal sesleri,
Ölüme saf durulan bozkırda
Gözler yıldız yıldız kan renginde.
Düşman amansız, hayasız.
Yürekler bağlanmış müjdeli şehadete


Pençeleri kılıç, belleri ince
Bakışları delice.
Kurtlara saldırmada;
Hesapsız düşmanlar bir arada

Karındaş iki boz yeleliydiler
Bir uluma, bir haykırış.
“Atıl!” diye bir ses.
Yiğit kurtlar atılgan,
“Haydi düşman üstüne!”
Ölüme selam, kurtlar en önde

Bir ses,
“Atıl kurt!”
Kanı donduran
Düşmanı korkutan
Kalplere dem vuran
Bileklere kan
dişe diş, kana kan
Cana can



Yara üstüne yara,
Kan revan bozkır
Kanı yıkıyordu ay
Yılmak yok,
Yılmazlar var;



İnletiyor bozkırın ölüm renkli çiçeklerini
Çakallardan gelen ses
“Geliyor geliyor!”
Kaçmaktı bundan sonra tüm heves
Bozkırda iki deli kurt
Aman vermedi, vermekte yok.
Pençeleri kılıç, belleri ince
Bakışları delice
Karındaş iki kurt
Uçsuz bucaksız bozkırın hakimi….
.
.
.
.
ÇIRAK

CHEROKE’YE...