Yaralarım tam yar olacakken..
Akdeniz anemisi hastalığı bıraktın bende sanki...
Yaralarım kanıyor ve hiçbir yara bandı tutmuyor sözlerin kadar..
Gelmezsin onu geçtim sevmezsin artık eskisi gibi biliyorum..
Yaşlansam ve huzur evine kapatılsam en az bukadar koyardı yokluğun..
Demekki gerçekten şairin dediği gibi vefa sadece İstanbul’da bir semt adıymış..
Boşaymış bunca söylenen ve boşaymış hiç gitmicekmiş gibisine sevmek..
Anlıyorum...
Boşaymış bunca emek...
Bir rüzgar esse kendimden düşecek kadar yorgunum..
Kaldı ki sevmekten de yorgunum..
Beklemekten, ümit etmekten,en kötüsüde mutluymuş gibi görünmekten..
Düşlemekten değil düşlerime düşmenden yorgunum..
Koşmaktan değil koşarken ayağıma çelme takmandan yorgunum..
Yorgunluğum kırgınlığım geçer mi bilmem..
Bildiğim tek şey var ben saçma sapan bir aşka vurgunum..


CheLiSki.


Dipnot:Ve uçurtmalarda vurulur bir gün herşeyden habersiz havalanırken!..