İnsan istiyor ki
Hani öyle kötü günlerde
Zor zamanlarında hastayken falan değil
En iyi zamanlarında yanında görmek istiyor
Sevdiğini sevdiklerini.

Zor meşakkatli ve
Masraflı şeyler gerekmiyor
Mutlu olmak için basit şeyler yeter bana.

Beraber bir pazar alışverişini yapıp
Ağız tadıyla geze toza gülerek
Yükü bölerek taşımayı sonra
Getirip mutfağa dizmeyi
Arada turfanda sebzelerden
Meyvelerden bir bir ikram edip
Çocukluk günlerinden konuşmayı.

Yarı tok kurup sofrayı
Taze çayın buharında
Gidenleri göçenleri vefâsızları
Unut(a)madıklarımızdan konuşmayı.

Radyoda fasıl keyfini beraber dinlemeyi
İstiyor insan işte sahile inip ağır aksak acelesiz
Uzun uzun muhabbetle dolaşmayı istiyor…

Saatleri unutmayı istiyor.

Yargıla(n)madan aklındakini
Gönlündekini dökmeyi peş peşe
Gerçekleşmeyeceğini bile bile
En olmaz hayâllerinden bahsetmeyi
Nasıl da istiyor insan.

Tatlı bir yorgunlukla eve dönüp
Üzerine ılık bir banyo keyfi

Sonra hafif tatlı bir ürperme ile
Uzanıp yatağa sevdiğiyle yan yana
Göğsünde uyutmayı koklamayı sarmayı

Ne bileyim işte arkadaş
Anlatamıyorum ki hasretimi…

13,39 / 13 Mayıs 2012
Neyzen Muharrem Ali