Çocukken güzeldi herşey,
Sabahlara umutla kalkmak,
İçten sevgi dolu çığlıklar atmak.
Yağmurda sırılsıklam ıslanmak,
Annemizin tüm ikazlarına rağmen
Karda çılgınca kızak kaymak,
Arada azar bile işitsek her şey çok güzeldi
Çocukluğun verdiği tatlı yaramazlıkları özledi bu yürek:

Bilemezdim ki,
Büyüdüğümde her şeyin bu kadar kirlenip
Beni acıtacağını,
Büyüdüm acılarla hüzünlerle,
İhanetlerle ,isyanlarla yüzleşerek .
Büyüdüm yaşamı kovalamaktan,
Dejenere olmuş toplumun ön yargılarından;
Yoruldum.

Öyle anlar oldu ki!
Kah güldüm,kah ağladım,
Gülerken bütün dostlar yanımdaydı,
Ağlarken hep yalnız ağladım;
Anladım ki dost bildiklerim yalan:

Puslu geceler yaşıyorum,
Sabahlara yorgun kalkıyor bu yürek;
Acılarımın ortasında bir yandaki ben,
Birde yaradan var.
Anladım ki büyümeye gelmiyormuş hayat:

Çocukluğumu verin bana ,
Bütün kainatı vereyim sizlere,
Yeter ki kirlenmemiş saf kalan dünlerimi;
Sevinçleri özledim....
Çocuk duygularımı verin.

.