ÖYLECE TEK BAŞINA
Aşağıda uçsuz bucaksız mavi deniz,
Mavilerin en güzeli belki,
Kıyıda kayalara hırçın,
Coşkuyla savrulurken, Köpük, köpük,
Bembeyaz duvak gibi,
Kayalarla buluşurken,
Çılgın davetkar Akdeniz,
Ne işi vardı,
Denizden metrelerce yükseklikte,
Falezlerin tepesinde, Bir adım atsa,
Ne olurdu acaba sonu ,
İhanetin bedeli ağırmı gelmişti,
Sevgiye verdiği emekler boşamı gitmişti,
Yüreğinde yanan ateşi,
Söndürürmü Akdeniz,
Bitermi son bulurmu acıları ızdırabı,
Kayalıkların başında öylece tek başına,
Kim bilir, Bir adım atsa,
Ne olurdu acaba sonu,
Beklide, İçindeki bu yalnızlık,
Sonunu mu hazırlıyor du,
Bakarken neyi düşünüyordu,
Bu denli umutsuzca,
Yüzün de anlam sız bitkin
Çoktan her şeyden vazgeçmiş ifadeyle,
Gözleri takılır,
Kayalıkların arasından fışkıran
Renk, renk adını bilmediği,
Bir avuç toprağa sıkıca tutunmuş,
Parlak yabani çiçeklere,
Çiçekler deki yaşam arzusu,
Kalmış mıydı onda acaba ?,,
Ağlarken ,
Ağlamak istemiyorum diyordu,
Gururu incinmişti oysa,
Yüreğinde ki acı ve keder,
Sürüklemişti artık elinde değildi,
Gözlerinden istemese de,
Yanaklarından süzülüyordu gözyaşları,
Önce güneşten yanmış tenini,
Sonra elbisesini ıslatıyordu,
Soruyordu kendine,
Ben buraya neden geldim,
Ne işim var, Neyi bekliyorum,
Kimi bekliyorum yanıtı yoktu sorunun,
Biliyordu oysa,
Uzattığı eller ona uzanabilir miydi,
Ah o keşker, Belki de,
Ya sevdikleri ondan vazgeçmişlerdi,
Yada,
Bu hayat tan vazgeçirmeye,
İtmeye mi çalışmışlardı,
Çok mu zordu çok mu geçti ,
Onun elinden tutup vazgeçirtmek.,
Çok mu ağır geldi, Ona istediği güveni ,
Sevgiyi vermek,,

İNCİ . H. Atakay 2010