2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1233
Okunma
Gün
Akşam olurken,
Kızıl vurdu semaya,
Şakımaz, suskun kuşlar,
Solgun çiçeklerde,
Yorgun
Kelebekler.
Gurubun hüznü çökmüş,
Sonsuza giden yolda;
Geride kalan eser,
Ne gözlerdeki fer,
Unutulmuşlukta derbeder.
Bir kinin intikamı,
Aşkın figanı mı dersin?
Koynuna soktuğun ellerinle,
Öylece beklersin;
Ardında akşamın
Yeni bir hayat,
Kara;
Kimi
Kara elmas gibi parlar mehtap,
Kimi umutlar karada,
Kızgın çöldeki serap.
Karmaşık duygularda,
Sarmaşık çiçekleri
‘Açsın’, dersin de,
Açmaz;
Rayiha,
Bir tülün ardında,
Saçılsın istersin,
Çiçekler saçmaz.
Akşam kızıl, gece kara,
Umut kara, sen kara;
Çaresiz ve mahkûm fukara.
11.Mayıs.2012 10.05
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz