4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
940
Okunma
Sen yokken mekânım harabe gülüm.
Hasretin istırap,yokluğun ölüm.
Sen yağmursun, ben tutuşan bir çölüm.
Katre katre yüreğime dol benim.
Gelişini özler perdeler tüller.
Bakışına hasret bahçemde güller.
Eşiğimse ayak sesini özler.
Çiğne beni her geçtiğin yol benim.
Bahar geldi, dallar çiçeğe durdu.
Rüzgâr beni hasretlere savurdu.
Yokluğun içimi öyle kavurdu.
Coşup gelen boz bulanık sel benim.
Ey gözleri ahu, dudakları bal!
Gönlümü süsleyen ak çiçekli dal.
Mezarımda açan kırmızı gül ol.
Kıyamette can yoldaşım ol benim.
Ankara,2004
İbrahim KİLİK
Cevap Yaz