Yüreğin sevgiye
bedenin zamana,
Meydan
okur sanki.
Kuytu
gecelerde usul usul,
Çal
kemanını dilenci.
Sen aşkı
sevgiliden dilen,
Kırık
kemanınla,
Kopan
bam telini de,
Saçının
ak teliyle degiştir.
Titresin
uzun kirli sakalın,
Eksik dişlerinden
dökül nağmeleri,
Şarkılar
seni söylesin
dilenci.
Sen
kaybolurken düşüncede,
Alın terin
damlasın kemana,
Yalınayak
yürüme dilenci,
İçim sızlar
seni dinlerken.
Kente
her gelişinde
ben oradayım,
Ama
bana kemanınla gel,
Sözlerin şiir
dizelerin şarkı olsun,
Çal
bir tutam dilenci.
Sen
konuşurken
bir yudum şarapta,
Gözlerin ağlamaklı,
kemanın suskun,
Dillerin
Lâl olur dilenci.
Yalnızlık
bana has iken,
Hüzün
senden ikametgâh
almış,
Mızrapa
dokundukça
kopar ak telleri,
Şarabın aşkına
söyle be dilenci.
Ezip geç
suskunluğu
çal kemanını,
Ne gece
ne yollar
durdurur seni,
Değirmenciyle
aklara ortaksın,
Zaman
sende kayıpken
çal be dilenci.
Hayata
son çalımını at,
Sevdalara
nağmeler yarat,
Kemana
sakalından tel kopart,
Yine de
susma dilenci.
Yollar sana
gönüller sevdana
hasret,
Seherde
seni beklesin
yâd eller,
Mahkum olsun
esen yel sana,
Kemanın ağlasa da
sen
susma be dilenci.