Kırık bir çatı misali
Dolanıp duran
Dolu dizgin koşturan
Kalabalığın keşmekeşinde yiten
Hayatın ağırlığının altından kalkamayan
Yok sayılan kadın o

Hizmetçi röllü
Güzelliklere çok görülen
Karanlık gecelerinde düşlerine dalıp giden
Gökyüzünün şimşek gürültüsünü VAN gölüne çeviren
Yağmurlarla ağlayan, gülmeye hasret yüzlü kadın o

Dizinin dibinde büzüldüğümüz
Açlığımızda gözüne damladığımız
Acımasız isteklerimize kurban zamanlarını
Yalnızlık çırpınışlarında
İçine gömülü
Pamuk prenses kadın o

Sere serpe oynadığımız temiz avluların süpürgesi
Bahçelerin bahçıvanı o
Zor anlarımızın kurtuluşu
Kardeşlerinin biriciği
Büyük evin hizmetçisi ezilen kadın o

Söz haklarından uzak
Çocukların masalcı gelini
Annesinin kurşun hasreti nin taşıyıcı yüreği
İnce yufka yüreğine burun kıvırdıkları
Ötekileştirdikleri, sıradanlaştırdıkları kadın o
Adamdan saymadıkları
Çocuklarını sevmeye hasret
Yetim…
çocuk gelin o

Kır saçlarında tarak, gözlerinde kaybolduğum
Servetlerden servet
Zenginkten zengin
Sevdalım o
Sevgisini hiç kimseyle değişemeyeceğim annem o
Yüreği kalbim
İnsanca kalma uğruna
Yalnızlığa gömülü
Dik duran, sevgisiyle çevresini utandıran
İnce dudaklım o
kokusunu her bir yana savuran çiçek
Yaprak misali el sallayan
Sonu toprakta biten annem o