“Zulümlerin pençesinde
Uyanır ak saçlı sabah/
Elleri bahar kokarken”


Baş göz üstüne sevda;
Kırmızı patiskasını sermiş
Saçları yeşile çalan gül
Gözlerinde çiğ tanesi
Avurtlarında umut


“Genzi dolacak üşengeç kuşların”


Üryan iç çekişlerin
Geri dönüşü vardır elbet
İnsanlığın dönüşü de
Ölüler ke/za tüf yangınında
Ardından düşen salvolarla
Kalp gözünde yaşayacaklar


Sözü geçmez bilirim!
Şımarık düşüncelere
Acı biriktirdiysen
Sol yanın suçluysa
Bir ağaca uzandıysa
Aykırı kalemin
Mimlenir…


Hiç sürme kelimelerin merhemini
Kanayan betim yaralarına
Bak okunmuyor encamın
Şiir acem işi oldu

Gölgelerimiz var!
Görmeyen gözlerimiz
Bu iş sevdadan ölen kardelenlere
Avuç dolusu su taşımak gibi
Bedevi çöllerinden…


Ve…
“Mayısa zulalanmış can mavzeri
Tüf yangınlarında…”


Güle/de kanayışını soramazsın
Mevsiminde gülüm…


Şimdi şiirlerim okunmuyorsa
Affedin dostlarım bende yokum


Yüreğime değer biçilen illere
Kısa soluklu bir ara…