Sana elveda demenin,
Çok zor olacağını biliyorum,
İçimdeki volkan fakır, fakır,
Aşkımın ateşiyle kavruluyor,
Sen beni hala anlamak istemesen de,
Gönül bu vazgeçmiyor,
Seni hala ilk günkü gibi delicesine,
Çılgınca bir aşkla seviyor.

Sen benim için bu hayatta,
Muradım alın yazım oldun,
Senden vazgeçmek gibi bir fikir,
Hiç geçmezdi içimden,
Ama sen beni öyle kör kuyulara,
Atmaya başladın ki sana baktıkça,
Üzüldüğünü gördükçe inan içim yanıyor.


Beni hiç bir şekilde anlamak için,
Çaba sarf etmiyorsun,
Yaptığım her şeyi kendince,
Çarpıtıp duruyorsun,
Ben ki senin tarafından,
Sevildiğine inanan biriyim,
ALLAH aşkına neden beni,
Dipsiz kuyulara sokup çıkarıyorsun.

Sen ki benim hayatıma,
Güneş gibi doğdun bir anda,
Bir anlam, bir sebep,bir mana verdin,
Sarılmam için yaşama,
Tüm yaşadıklarımızı,
Görmemezlikten gelme ne olur,
Gidenler kolay, kolay geri gelmiyor,
İnan ki sonumuz kötü olur.


Zafer Özcan-(31.10.2011)