Nigâri, bir kâğıdı bir kalemi sevdi. Padişahları gördü Gala-
ta’dan. II. Selim’le ava çıktı.

I.François’yı, V.Charles’ı çizdi.

Büyük dedesi gibi satranç oynadı. Bir deniz kitabı yazdı.Bu-
lunamadı.

Karanfili sevdi. Bunun için Barbaros’un, II. Selim’in eline
karanfil verdi.

Kanuni’yi I. François’ya yazacağı mektubu düşünürken gör-
dü. Kanuni onun için düşüncelidir. Gezdiği yerde yeşil bir dal var-
dır.

Padişahların yüzünü sevdi.Yavuz Sultan Selim önünde bir
elma gibi durmasını bilmedi.

İhtiyarlığında tanıdı Barbaros’u. Bu yüzden yeşil bir göğe
bakar.

Ummanı dolaştı. Şiir yazdı.

Her sabah oturur kalemlerini sivriltirdi. Onun için eli hiç tit-
remedi.

Neden sonra yeryüzüne bir Nigâri tavrı çıktı.

Artık Kanuni hep düşüncelidir. Doğan burunlu, seyrek diş-
lidir. Resimdeki gibidir.

II.Selim sarı pabuçlar giyer. Bir taşlığa basar. Ava çıksa bir
adam sağ eliyle hedefi tutar.

Barbaros ne zaman arkasına bir şey giyse açık mavidir. Eli-
ni kaldırsa, otursa resimdeki gibi oturur.

Bir kâğıt üstündedir artık V.Charles. Başka hiçbir yerde de
olmayacaktır.

Yavuz’un boyunu hiç bilmeyeceğiz.

Şimdi bir kuşbaz dursa, bıyığını bursa, yürüse, Nigâri’nin tav-
rında yürür.

Şimdi Galata’da bir XV. Yüzyıl denizi Nigâri’nin boyalarına
Giriyordur.

Sıkılıyordur bir kalem bir fırça bir kâğıt.

Yavuz Sultan Selim sıkılgandı. İstanbul’a gizlice girdi. Okurken gözlük takardı.