Ateşin bağrı yanar cezveye dil dökmekten.
Su bir hayali özler kaynarken içten içe.
Fincan mahmur perişan dem dem dudak öpmekten.
Kahve üstünde köpük sanırsın kanaviçe.
Kitaplarda yer almaz kahve kokulu aşklar.

Fağfuri fincandaki aha telmihtir zaman.
Köpüğün albenisi efsaneler anlatır.
Kahvenin kokusunda aşkı itinayla an.
Aşk ile harmanlanır kahvede kırk yıl hatır.
Hiçbir gün yolda kalmaz kahve kokulu aşklar.

Buluşur dudaklarla suyun kaçıncı hâli.
Bir nefeslik moladır canları ihya eden.
Köpüğün ihtişamı çağrıştırır nihali.
Tek elbiseye girer fincanda iki beden.
Gönlü gussaya salmaz kahve kokulu aşklar.

Bir efsane çağıdır cezveden neşet eder.
Fincan dört gözle bakar gül misalin yoluna.
Leyla’dır Mecnun’daki tarif edilmez keder.
Bir peri hayal gelir takar nazı koluna.
Malihulyaya dalmaz kahve kokulu aşklar…
Ankara, 07.05.2012 İ.K