ESEDULLAH~1~

Annemin ellerine gül bırakan Esedullah
Annem bilse AŞK’a yeminini,
Saçlarımı kabusların duvarına asardı.
Ben şiiri bitirdiyimde,sensizliğime ağıtlar dikerdi.
Bir harf öyretenin kölesi olmayı öyrettin.
Gittiyine inanıp,ismini başıma doladım.
Kabrinin başında mor menekşeler şimdi,
Ağlamayı beraber öğrenmiştik,
Hani gözlerimizle haykıracaktık hakka aşkımızı!
AŞK ı secdelerde ağlattık,
Dualarda kırmızı gülün alı kaldı Esedullah...

Tırnaklarımla yazdım mermer taşına adını!
Sen diril,ben de dirileyim Esedullah.
Sen diril,ben delireyim...
Gölgemi ikinci defa tutukluyorlar.
Sensiz bu dünyanın adaleti de değişti.
Adımı lanetli koydular.
Oysa adımı senin vesilenle okumuşlar kulağıma.
İliklerimde,yatsıdan kalma bir secdenin sızısı.
Kaçıncı sabahsızlığımadır uykusuzluk,
Bilme Esedullah...

Senin dönmen mümkün olsaydı,
Körpe çocuklarımı ağlatırdım sabahlarca.
Çağırıyorum,gelmiyorsun,
Daha çok beklenecek Zülfikarın sesi asırlarca
İçimde başı okşanmamış onca yetim var.
Gözlerinde bom boş bir sen arıyorum,yoksun
Yokluğunla öldürüyorsun Esedullah...

Kan işledim yine kör gözlerimle.
Yüreyimin yangınını saçtım gece gece!
Hani hep seninle deşerdik ya ciğerlerimizi.
Bu kez son bir sigara darbesiyle,
Damarlarıma sen sapladım.
Sönmüyor dumanı adın çiziyor Esedullah.

Aşkın hesabı yok ki!
Bu cehennem beni aklamaz.
Yeminler olsun,vazgeçemem senden.
Yetimlerin adıyla öldürdün beni
Gel,dirilt Allah’ın emriyle Esedullah...

Annemden sorma halimi.
Babamın gözlerine bakma.
Ablamın gönlündeki sen’i bilme.
Ağabeyimin kan kardeşi sendin değil mi!
Bu gece yine ölüyorum ve diriliyorum.
Ruhuna geçirmek istiyorum ruhsuzluğumu.
Bedenimin olmayan yarısını görmesinler.
Senin kopyanı çekiyor bütün acılar.
Oynanan bütün oyunlar sahte!
Yokluğuna ben yazıldım,ayrılık adında Esedullah...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 16.02.2011

ESEDULLAH~2~

Seni,benle konuşmamalıydım,
Ayakların altındaki şiirleri öptüğüm!
Seni hiç yazmamalıydım.
Ellerimi kırsaydım da adına başladığım her satırı,
Gölge felcine saplasaydım!

Neyi katık ederdik biz aşımıza.
Kızmazsın bana biliyorum.
Eğer yanımda olsaydın,
Başını öne eğerdin,
Okurdun Kur-an’dan iki sure.
Okurdun ve sanki gönlümün kabesine
Nurlar indirirdin
Rahman adıyla,tavaf ederdim Esedullah…
Seni okuyanlar bizi AŞIK sanacak.
AŞK’mıydın Esedullah?
Bilmiyorum ki,
Bazılarına göre hüsn-ü derdim,
Bazılarına göre sırdaşım,
Bazılarına göre tekizim.
Neydik seninle Esedullah?...

Ötelenmeye bölünmeye ayrışmalara inat,
Mevlana’nın eteklerinde uyuklardık.
Şehitlerin,elleri başımıza değerdi geceleri.
Okşardı kimsesizliğimizi unutturarak.
Ayrı bahara mı doğduk seninle.
Sen ömrüme sondan mı gelmiştin?
Yada sonlardan yaşayarak mı hayata başlamıştım.
Bilmiyorum Esedullah...
Hatamıydı gülşen deyen yanaklarımıza,
Göz sürmesinin akmış olması?
Gecelerimi içtiğimden beri,
Güneş hep yakıyor gözlerimi.
Çocuklar sırtını dönüyor bana!
Sustum Esedullah.

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 16/02/2011