Bağrında açınca İslam çiçeği,
Cihanı kapladı sevgi sıcağı,
Bir mübarek çöle düştü gönlümüz.

Cehaletin ocağını söndüren,
Bahtımızı gülistana döndüren,
Bir çiçekli yola düştü gönlümüz.

Hak buyurdu ‘Rahmetenli’l âlemin’,
Cümle varlık hâl diliyle der : ‘Âmin’,
Nur meyveli dala düştü gönlümüz.

Şükür ümmetiyiz O cömert şâhın,
Şefaâti bitmez Habibullah’ın,
Yediveren güle düştü gönlümüz.

Her an semâlardan boşanırken nur,
Gül izine hasret çekti de yağmur,
Bir ilâhi ‘gel’ e düştü gönlümüz.

Zaman gergefinde İslam’ı dokur,
Dilde salât, yüreklerde bin şükür,
Bir hünerli ele düştü gönlümüz.

Yaktı mâsivâyı vahdet yolunda,
Yürekten vuruldu hasret yolunda,
Mecnûn olup dile düştü gönlümüz.

Fetih güneşinin harâretiyle,
İslâm’ın rahmeti, bereketiyle,
Tâ Mısır’da Nil’e düştü gönlümüz.

Cennette açılan güle hevesle,
Asırlar öncesi ‘muştulu ses’le
Nazlı İstanbul’a düştü gönlümüz.

Aşkınla eriyip mest oluverdi,
Tatlı hasretine dost oluverdi,
Bir doyulmaz hâle düştü gönlümüz.

Yedi kat semâya otağ kurunca,
Ruha gül yüzünün şavkı vurunca,
Hâtem-i Resûl’e düştü gönlümüz...

Bestami YAZGAN