Cezvenin suretine yansır Leyla’nın özü.
Ve suyun yüreğini köpük köpük kabartır.
Albeni takviminde kahvedir günün sözü.
Rengiyle kokusuyla kırk yıl eskimez hatır.


Teşnedir ona dudak muhabbete dal budak.
Bir peri yanağına ben olur edasıyla.
Muhabbet meclisinde onundur köşe bucak.
Biraz hüzne bürünür dostların vedasıyla.


İtinayla tutulur fağfuri fincanda sır.
Bir hatır perisine emanettir gönüller.
Cezve kaynamaz ise ateşin feri kısır.
Bir masal kahramanı iklimindeki güller.


Ehli keyfe haz verir köpüğüyle nazıyla.
Yapanın yüreğinden özüne sevgi sızar.
Bazen de dile gelir *Karac’oğlan sazıyla.
Onun rayihasıyla mest olur ocakta nar.


Cezve ile fincanın ünsiyetidir kahve.
Sade, orta, şekerli kurulur saltanatı.
Yanakta bene benzer fincan özünde telve.
Kahvedir inceliğin cezvedeki sanatı…
Ankara, 30.04.2012



• Bana kara diyen dilber kahve de kara değil mi?
Karacaoğlan