seviyordum seni
ve kim bilir kaç kez söylemiştim
hiç korkmadan ve sımsıcak
avazım çıktığınca


yağmur yüklü bulutlar inerdi gözlerime
yokluğun evimde konakladığında
yağardım şiirlerden şarkılara
utanmadan hiç ve hıçkıra hıçkıra


haykırmıştım bütün dünyaya
olduğumca ve hatta içimde çoğaldığınca


seni seviyordum ve
sadece sana açmıştım kilitli bütün kapıları
dudaklarımla dudaklarına


eski, siyah beyaz film karelerindeki gibi
unutulmaz bir tablodaydık
romans çalıyordu perdede
içimizde tangosu çağlarken sevişmelerin
ve sevinin
masamızda gül, elimizde kırmızı şarap
gözlerimizde eriyordu gözlerimiz
düşlemediğimiz kadar bizdik kendi dünyamızda


sonra, nedeni meçhul
yıkıldı üzerimizdeki çatı
şimdi bize açık o pembe panjur
paramparça


yüreğimde bir kan pıhtısı


ne şiir kaldı ne de şarkı
hiç bitmedi düşlerde kış
öldü bütün açelyalar
yittikten sonra aşk koynumuzda


seni seviyordum ve
her şey bu kadar basitti aslında


atilla güler