Hayat bu yaşanan, belki de kader,
Her sırası gelen, çeker de gider,
Bir gün olursan, sen de derbeder,
İstemem yanmanı, sen de ana’sın…
Kabrin de inşallah, sen de yanasın…!

Şimdi ben düştüm ya, hiç sebep yokken,
Üstelik dayanma, gücüm de çokken,
Batırdın sen bana, zehirli diken,
Dikenli yollar da, kalbin kanasın…
Kıvrana kıvrana, sen de yanasın…!

Bir bela dolaştı, benim başım da,
Kırdılar kalemim, bu genç yaşım da,
Sayende zehroldu, tadım; Aşım da,
Senin de ağzın da, tadın olmasın…
Acıyla kavrulup, sen de yanasın…!

Kaybettim anamı, sevindi anan,
Sanki bir ermeni, sanki bir yunan,
Dilerim “o” da tez, değişsin dünyan,
Sende benim gibi, yetim kalasın…
Odlara düşüp de, sen de yanasın...!

İşte bitti her şey, istersen dinle,
Kandırdın hâkimi, yalan dilinle,
Verildi fermanım, senin elinle,
Amel kitabını, sol elin alsın…
Cehenneme girip, sen de yanasın…!

Allah’tan dilerim, bir gün senin de,
Kovarlar ananı, kalır elin de,
Günah aramayın, sizde gelin de,
Söyle gardaşın’da, gitsin boşansın…
Ona de; Ben yandım, sen de yanasın…!

Çok oldular benim, başım yiyenim,
Olmadı bir kimse, yeter diyenim,
Sana değil bir tek, bedduam benim,
Anan-baban senin, eline kalsın…
Onlar la beraber, sen de yanasın…!

Sanma ki tükendim, bitmedim daha,
Şimdilik gülsen de, atsan kahkaha,
Vereceksin hesap, mutlak Allah’a,
Benim de hiç ahım, sende kalmasın…
Ben yandım inşallah, sen de yanasın…!



Sana pişmanlıkla bakan,
Gözler utansın...
Beni değil, "seni" yakan,
Onlar da yansın...!

Yok, hayır vazgeçtim, beddua etmem,
Ben temiz ruhumu, böyle kirletmem,
Hâşâ isyan edip, Hakk’a iletmem,
Rabbım de ahımı, onlardan alsın,
Ama sen lazımsın, sen yaşayasın...!

İstemem olmasın, sonun bir sefil,
Sitemim bu sana, bedduam değil,
Sende o itlere, çok verdin meyil,
Allah da bildiği, şekil de yapsın…
Yansa onlar yansın, sen yanmaya’sın…!

Tolga Aras 21.03.2012