4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1049
Okunma
sevginin yürekten
oluk oluk döküldüğü zamanlarda
bıraktım gençliğimi
hergün olgunlaştıran
acılara açtım
büyüme çağımı
içimdeki çocukla
dertleşirken
sebepli sebepsiz
aynada gördüğüm
yorgun yüzle paylaşıyorum şimdi
yaşanmışlıklarımı.
Kaoslar yediveren gibi
doğurgan iken
gündelik hayatta
huzurlu bir uykuya
nasıl dalıverir ki insan?
Akılda her zaman
yarın kaygıları
üstelik
tek tabanca değilken!
Yavrularımızın varlığıyla büyüyen
sorumluluk telaşları.
Biliyorum;
zamanı meçhul,
son istasyonda duracak
ömür denilen tren.
En son ana kadar,
amaçlarından vazgeçmeyecek bu beden.
Herkezin hayatı hemen hemen aynı.
Sevgiler eskilerde saklı
yarınlar kuşkuya gebe.
Yaşam tek kelime ile
BU İŞTE..........................alev yavuz
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz