Geceler vardır karanlığa hasret geceler
Geceler susuz uykuları arıyor
Kapasam gözlerimi sonsuz gökyüzü
Karanlık içimde yıldızları sarıyor

Uyanmış zaman, aya küsmüş
Ay bende kendini arıyor
Tutuşmuş paramparça aynadaki gülüş
Yalnızlığım içime dem çalıyor

Sevdalar yanar köz köz içinde
Sevdam öz tutmuş karasını arıyor
Oturmuş bir başına vaktin bir ucunda
Suyun gölgesindi kara kız saçlarını tarıyor
Saçlarından yüzüme karanlık yağıyor


HAKİKAT

Bitmez içimde tufan düşlerim alabora
Karışır ufukta gözler rahmetten sulara
Böylesine pusludur hava görünmez yaram
Kanar gönlümün içinde kanar dünyam

Ne hayali kalır giden sevgiliden ne ışık
Zaman kandırılmış rüzgar bestesine aşık
Açılır gözlerim uyandığımda fani düşte
Uğruna öleceğim bir savdam var işte

Her ince hesapta kurtulur terazisinden düşüm
Ben gülsem de şimdi içimde ölmüşüm
Varsın dünya debelensin elinde ateş
Sanmayın zulümler ölümlere kardeş

Biz her kış sonu biliriz ki kapıda bahar
Bir tek O hakikat içimizde tekrar
Uyan aç gözlerini uslanmaz ruhum
Teneşirde uzanırken de dinlenir uykum