3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
917
Okunma

çıt...
kapı açıldı
sessiz adımlarım oda da yankılandı
bir ışık düştü yere
aydınlattı yaşamın zerrelerini
çıt...
kalbim çarpmaya başladı
küçük bir ağlama doldu kulaklarıma
soğuk hissetti kuçuk bedenim
korunmasız güvensizdi etraf
sesler sesler duydu kulaklarım ilk kez
tanımadığım bilmediğim
çıt...
canım yandı galiba anlamadım
şaplak mı indi yoksa popoma
ah evet evet şimdi anladım bu çıt... beni ayırandı
beni ayırandı bu çıt...
anne kokusundan anne rahminden
dünya denen yer burası olmalıydı.
çıt...
ve artık dünya da idim yanlız ; çaresiz; kimsesiz...
5.0
100% (3)