Aykırı düşüncelerimde
ayrılığın sevgisi var büyütmeye çalıştığım
olgunlaşmamış bir sürü ifade
hiç büyümedim ki.

eskisinden daha çok düşünüyorum son zamanlarda
önce yer çekimine isyankar endamın gelir aklıma
sonra dört duvar arası tükenmek bilmeyen gelgitlerin

ben nasıl sevdiysem gün aydınlığını
gecenin karartısını da yaşarım.
gururla sahiplenirim adam gibi.

telefonda en son sesini duyduğum.
ki o an hala aklımda
asilik vardı dilinde hep olduğu gibi.

uğurlarken bile
nazlamak istemiştim seni.
o an sende sanırım içlenmiştin ben gibi

seni seviyorum çiçek

kimliksiz arzuların derdinden midir ne
bir birimize hasret kaldığımız zamanlar
bilmeden sevmiştik ayrılığı

her aklıma geldiğinde
dudaklarımda ki öpücük izlerinle avunuyorum
bilesin türkülerde mırıldanıyorum
senin için okuyorum..

bir sürü kelamların olmuş son zamanlarda
hepside içindeki isyanların parçacıkları.

bilesin diye dilleniyorum
çok özledim seni.

sana şimdi buradan selam söyle desem oralara
bilmem ki. okur musun yazdıklarımı

elini beline koyarak tepeden bakarsın bilirim

eh nede olsa köşklere layıksın.

bilmem hatırlar mısın?
söylemiştim bizim buralarda bu mevsim solgun olur

kimseler kalmadı artık.
göçler başladı büyük kentlere doğru

insanlar yüreklerine sığdırdıkları kadar
aşk buldular denizin koynundan nasiplerince

bir tek ben veremedim
söyleyemedim yüreğimdeki seni.
hadi sende git artık

her yolcunun bir yolu
her bekleyenin bir kavuşması
acele eceline koşması var...

kitabın arasına koyduğun. bana verdiğin çiçek
yüzüme bile bakmıyor artık.
kelebekten haber sorup duruyor

sevgilim. dilimdeki titrek halimden
koklarken kaçırmaya çalıştığım bakışlarımdan
anlasa diyorum. anlasa kendiliğince

ben söyleyemiyorum. biz ayrıldık
çiçek. demek hiç istemiyorum...

Sami Arlan