0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1011
Okunma
Giderken sadece kız kulesi ugurladı,
Nazımı.
Sandala doldurdugu düşüncelerini,
Söyleyemeden hemde.
Vera bile unutturamadı ona bir an,
Onun unutuldugu vatanını.
Hep iki sevgili arasında kaldı o,
Yaşamı boyunca.
Volgaya akıttı zehrini yıllar yılı nazım,
Ve hasretlerini gönderdi göz yaşlarıyla.
Bir geminin küpeştesine tutturarak hemde.
Kah hasretle yanan yürekleri serinletti,
Bu göz yaşları.
Kah söyleyemediklerini anlattı dalgalarına,
İstanbul’un.
Bir gün kavuşmayı bekledi sabırla hep,
Vera’yla beraberce.
Ve o günün özlemiyle yine yitip gitti nazım,
Buluşamayıp sevdikleriyle sessizce .
5.0
100% (1)
