25
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
1944
Okunma

Her öldürücü hastalığın en büyük ilacı sevgi ve umuttur.Yaşama arzusu heves hastalığı yendirir,insanı hayata bağlar..
İsmail Kurt..
Kıvranırken amansız bir derdin pençesinde
Gülüşün solan tene gül oldu çiğdem oldu
Vefalı bakışların buz mavisi gözlerin
Çaresiz illetime deva oldu dem oldu..
Ehli tabipler bile ümidini keserken
Bu talihsiz başımda ecel yeli eserken
Her şeyi kabullenip ömür bitiyor derken..
Gönül alan sözlerin yarama merhem oldu..
Karşılıksız sevginle dermanı verdin bana
Ölsem bile yakınmam aşkınla yana yana
Yeniden hayat verdin sen kuruyan bu cana
Aşkınla nefeslerim hazanda meltem oldu..
Sanki bir talih kuşu gelip kondu başıma
Saadeti getirdin kederli gözyaşıma
Cana değer sevginle kaydederken aşama
Tutunmamı sağlayan aşkına özlem oldu..
Kanadınla sarıp da sevip de korudukça
Özverili alakan gün ve gün yaradıkça
Ateşlenipde başım dudağım susadıkça
Elinle verdiğin su kutsanmış zemzem oldu..
Can verdin heves verdin aşkına kul köleyim
Seni bir ömür boyu sevip saymak dileğim
Kalbimin mahreminde canım gülüm meleğim
Tatlı içten öpüşün en sadık gözdem oldu..
Şair:İsmail Kurt
22.04.2012
5.0
100% (23)