( Dost şair Ahmet AYAZ’A)

Dostun dosta sözü zehir de olsa
Şifa niyetine içenlerdeniz
Öfke boz bulanık nehir de olsa
Sabrı köprü yapıp geçenlerdeniz

Ne düşene döndük, bir tekme attık
Ne de bir masumun burnun kanattık
Ne ihanet ettik, ne adam sattık
Adam kim, odun kim seçenlerdeniz

Bizi dosta giden yollarda ara
Dün ne isek bugün aynı manzara
Bazen hata eder, insan kazara
Hoşgörüye kapı açanlardanız

Aşmak için nefsin barikatını
Kurduk dostun dostla irtibatını
Yad etmek uğruna hatıratını
Muhabbet şehrine göçenlerdeniz

Herkes kendisine yakışanı der
Kötülük edenler kendine eder
Peki, siz kimsiniz derseniz eğer
Haksızlığa kefen biçenlerdeniz

Küsmeyiz atılan tahtaya, taşa
Bir anlık öfkeye olmayız maşa
Gönül kazandıkça geliriz coşa
Sevgi diyarına uçanlardanız

Dostluğumuz bâki ebede kadar
Dost hatırı bizde kalır payidar
Bir tebessüm bizi eder bahtiyar
Etrafına neşe saçanlardanız

Kim ne diyecekse yüz yüze desin
Yoksa bulanacak zihni herkesin
Zan ve önyargının zararı kesin
Abdulhadi, zan’dan kaçanlardanız