Gidişin acıtmadı canımı, yanmıyor yüreğim can
Ardından gidişini izlemek, kanatmadı gözlerimi
Parmaklarımı da gömmedim avucuma kırılırcasına
Sen gittikten sonra; diz çökmedim, eğilmedim
Ağıt yakmadım, isyan etmedim, haykırmadım dön diye
Sen gittikten sonra; nefesim kesilmedi, defalarca ölmedim
Ayrılık şiirleri yazmadım, türkülerle, türkülerle ağlamadım
Sen gittikten sonra; viraneye dönmedim, divane olmadım
olmadım can...

Olmaz öyle gidişler
Son defa bakacaksın öksüz bıraktığın gözlere
alev olup yağacaksın yüreğe
Yürek yangın yeri olacak, kül kül savrulacak
Savrulacak can...
Bu da yetmeyecek
Yetim bıraktığın kulağa fısıldayacaksın
Sözlerin dağ gibi olacak, mazlum görüp yerden yere vuracaksın
Sonra alnın açık, omuzların dik, gururlu bir şekilde gideceksin
Gideceksin can...

Sen beceremedin gitmeyi lakin ben becerdim sensiz bitmeyi
Diz çöküp çaresizce beklemeyi, kahrolmayı, ölmeyi
Sen gittikten sonra; perişan virane, deli divane olmayı
ölmeyi can ölmeyi
Öldüm be can, vallahi öldüm

Yusuf BİTİM