Söz
etmem gam çekmem
Nederler kaygısıyla nefsi
sahibinden başkasına hasredemem


Suskun
bıraktığım yıllarda ki
akıl vicdan ve irademi
yadedip yeisle ram eylemem


Ümit
kalp içindir vaktine
nazar eden gül ne kadar nazenindir
naiflik edeple aşk evet ekberdir


Uyanıkken
hülya başkadır
Uyurken düşler ne kadar
içine alan sahranın esrarıdır


Ruh
her vakit
sahibiyle rahattır sahipsiz
olan izan ve irade bıçkın bir zandır


Asabiyettir şiarı
dehşet zerkeden vicdanı
aklı sukuta erdiren cefası
nasıl metruk bir ezadır


Sual etmek
ne zaman haktır
İrade sahibi bakımından
muhakeme ve muvanene neye muhtactır


Talim ve terbiye
edep için muhakkaktır
kayalar dahi nizam edilirse zarif sanattır


Hicrandan
söz etme bana
içimi sızlatırsın saklı
kalan ahımı hatırlatırsın
sabrı sen ne sanırsın


Ebrulu
düşler haz verir hale
Nica vaaatler kanaate tabii
ümitlerse heves dinmez ey biçare


Ömür
defteri bakirdir
ibreti ve şuuru dert edinmek
için şarttır yoksa saik niye vardır


Sazın tınısı
ruhuna seslenir seni
enginliğin ikliminde tefekkür
ettirir takva nispet için değildir


Görmeyen
gözlerim sessizdir
Hücreler hergün göçerken
izan ve dirlik karalırken kimsesizdir


Akletmek için
musibet mi gerekli yoksa
keyfiyet mi haline
sefillik zerkeden üzüntü


Rahat ol
korkmakaygılar
seni harap etmesin samimiyet
ve teslimiyetin her vakit fidelensin




Mustafa CİLASUN