Sahi;hiç gerçek baharı gören var mı ?,yoksa görülenlere bahar mı denilir,ömrün geri kalanını da avutmanın ninnisinde.
öne çıkan ne var ne yoku sürüklediği koyakta.Anlatılanlardan daha çok anlatılacak olduğu hiç düşünülür mü?
Hani elden gelse,konuşulacakları bir cümlede toplamak,sonu olmadığından noktaya dahi yer bulamamanın burukluğuyla
konserve kutusun savurtulan tekmenin tıngırtısında.Her geçen gün düne göre iki misli sevilebilir mi ?toprak su, çiçek böcek demeden. Kan bağı olmayana karşılıksız “A” yazması öğretilebilir mi ?belki de bir gün onun yazacaklarının
okuyucusu olabilme umudunda.Uzanıp tarlanın ortasına sırt üstü,gökte sevişen bulutların üzerinde hayaller kurulabilir mi?
“Ceptekilerle akıldakiler yer değiştirse,N’olur ki ?” nin eşiğinde.İsteyene,mangal yüreklerdeki Nevroz’dan bir meşale yakıp verilebilir mi ?“Akıp giden hayat kararmasın”ın tedirginliğinde.Bahar dumanlı bir bataklık isteyeni derinliklerine çektiği,
son sela okunduğunda aslında onun da sonunun geldiğinin mateminde.Yalnızca birincinin hayali kurulur hep ikincilerin medetinde.Adına bilmem kaçıncı bahar denirse de,düşülmüştür artık bir kere o kraterin ergimişliğine.Geri dönüş de kalmamıştır ne yaza ne zemheriye sessizlikteki serzenişlerde.Yalnızca çırılçıplak bahar olunur artık.Baharsa zaten hayat,
Sıksalar adamı sanki içinden buram buram yaşam fışkırır damlaların deminde.Yaşama yapışılmışsa eğer elle, kolla, yürekle;
ikincisi geldiğinde,çoktan kurumuş bir reçine olarak bulunur ormanın içindeki ağaçlardan birinin kavlamış kabuğunun üzerinde.Hala yaşanılamamışsa birinci bahar,zaten ikincisi olmaz ki bunun.Aslında çoktan ölünmüştür nefes alıp vermelerin
yalancı görselliğinde sevgili şâir.Can-ı gönülden tebrik ederim sevgiyle kalın hoş kalasınız