Hareketlerinle, duruşunla çok önce belliydin.
Tek fark rüzgârlı bir havada liman oldun.
Kabullenmiştim bu liman beni korur demiştim.
İlk küçük dalga darbesinde yıkıldın.
Bir gece bari korunsaydım diye hayıflandım.
Yapılan emeklere görüntüne yazık dedim.
Sustum Elimde kalem günlüğe yazdım.
Baştan yanlış bir şiirdin benim için

Dost görünüp gülerlerken benim hayatıma.
Söz ettirmem serde görev var ya.
En son terk eder gemileri kaptalar ama.
Viran olmuş limanda söz hakkın yoksa da.
Geleceğe sahip çıkamadı derler ona yanarım.
Zorla bu limandan beni alsalar da.
Sustum Elimde kalem günlüğe yazdım.
Baştan yanlış bir şiirdin benim için

Şimdi liman bulmak benim için çok zor.
Bu sessiz yatan katamaran kalkmaz buradan.
Geleceği kirletse anmasalar kaptanı o an.
İçim yine sızlamaz susarım yön veremem ama.
Uykusuz acı geçen kamaramı anar susarım.
Neden dediler ne söylediler duymam dinlemem.
Bir geleceğe söz söyletmem artık beklerim.
Sustum Elimde kalem günlüğe yazdım.
Baştan yanlış bir şiirdin benim için.

Her kaptan açık engin denizde dolaşır.
Her hareketi derin denizde özgürdür kendince.
Ne karar verirse sualsiz yapılır sessizce.
Herkes muhtaçtır tek karar merci kaptandır.
Ne zaman sığ suda yakalandıysan.
İşte korktuğun an işte sevilmediğin zamandır.
Sende insansın sende korunacaksın o an.
İsteğin kararın kuytu rüzgârsız sessiz bir liman.
Engine bakarsın.
Ya açılacaksın.
Ya da susacaksın.
Sustum Elimde kalem günlüğe yazdım.
Baştan yanlış bir şiirdin benim için.
Mehmet Acet