Nurlardan daha aydın, saf sulardan durusun
Garip ümmetin gülü, Rabb’imizin nurusun

Ölüm seninle güzel, hayat seninle dolu
Seninle yaşantımız, ulvî mânâlar yolu

Karanlıklara nursun, Hak’ta huzur bulursun
Susuz çöllere yağmur, bir bereket olursun

Cennetleri muştular, Hakk’ı gören gözlerin
Yedi renk gökkuşağı, senin güzel sözlerin

Ağuşuna sığınır, garip, mazlum ümmetin
Gölgendir, serinletir; merhametin, şefkâtin

Ellerin şefaat’çün yönelir hep Rahman’a
Duaların ümmete, af için ol Sultan’a

Kâinatta zerreler senin sevginle yanar
Kevser’inden içmeden gönüller nasıl kanar?

Hicranınla yanmakta, kor düşmüş gönlümüze
Hadislerin yıldızdır, can katar ömrümüze

Seni bulan kalplerin kat kat artar şuası
Gül yüzünü görmektir, ümmetinin duası

Nurunla aydınlanır, kundaktaki bebekler
Ümmetine imrenir, gökyüzünde melekler

Ufkumuzda kılavuz senin nurlu güneşin
Şu fâni ömrümüze mânâ verir ateşin

Cemalini görünce hikmet dolar bakışlar
Senin ile düz olur en dik, en sarp yokuşlar

Hurma kütüğü kadar olamadık yâ Rasul
Ağlasın artık gözler, ağlasın usul usul

Adnan Ünal "ö.ç.m"