Hazreti Allah gizli, hazineymiş ezelde;
Bilinmeyi istemiş nurundan az nur almış.
Ahmet, Muhammet (s.a.v.) demiş, isim koymuş tez-elde;
O nurdan âlemleri halk etmiş seyre dalmış!
Böylece kâinatın özü olmuş Muhammet; (s.a.v.)
Rabbimizin katında, övgü bulmuş Muhammet! (s.a.v.)


Allah (c.c.) razılığını bağlamış Resulüne;
İtaate, hürmete, ona tabii olmaya.
Kitaptaki tarifin uyarak usulüne;
Çok dikkat etmeliyiz rızasında kalmaya.
Habibullah’a Habib olanlara ne mutlu;
İki cihan saadet onlara olsun kutlu!


Onu öven hazreti Allah (c.c.) evvel emirde;
Biz sadece övgüden müstefit oluyoruz.
Hiçbir övgüye mecal yok bu aciz fakirde;
Feyiz’inden bir tutam verirse alıyoruz.
Sen ummansın ey resul bizler birer zerrecik;
Ummana karışalım izin ver bir kerecik!


Ummana ulaşmanın yolu vesile bulmak;
Yağmur bulutsuz inmez, ormansız yere sinmez.
Göl, dere, ırmakları lazımdır delil kılmak;
Sebebe yapışmadan damla bahir’e inmez!
Ey sebepler halk eden, bizlere de sebep kıl;
Yollar çok çetrefilli, malum yetmiyor akıl!



Salih Yıldız…11.04.2012





.