Yine önümde boş bir kağıt... Ve yine aklımda sen... İster istemez seni yazıyorum her satırıma o kadar çaresizim ki ne gidebiliyorum nede kalabiliyorum... Hep bir boşluğun içinde dönüp duruyorum sonu ne olacak hiç bilmiyorum... İnsanlar sonunu düşünmeden sever ya birini bende sonunu düşünmeden sevdim seni... Ama bak bak halime sanırım sonum sen olacaksın... Çünkü artık çok yoruldum, tükendim, bittim... Sevgin çok ağır geldi bana bedelini ağır ödedim o kadar uğraştım yorulmadan... Ama seni bana vermedi hayat... Köşeye sıkıştım anlıyor musun hiç bir yolum kalmadı sana çıkan bütün kapılar kapalı artık... Tıpkı bir çizgi filmindeki ölüm sahnelerine benziyor aslında ne kadar yüksekten düşersek düşelim ölmüyoruz sadece acı çekiyoruz... Oysa ölmek veya yaşamak vardı bizim için sen yaşıyorsun ben ölüyorum... Sen o kadar çoksun ki içimde her gün senin için ağlıyorum göz yaşımın son damlası çıkınca sende biteceksin içimde... Ama bitmiyor işte ne kadar ağlarsam ağlayayım sanki tekrar içime akıyormuş gibi bitmiyor... çok seviyor seni küçücük kalbim çook...Öyle masum öyle temizdiki sevgim...Sen benden habersiz ben senden yoksul...