biraz sonra tekrar, yine çalar
“özür dilerim kapatmak zorunda kaldım
kapıyı çalmadan gelir gider kaynım”
“kızlar nasıl.. şirincanlar
çok tatlılar canlarııımm”

….
“-anlıyorum seni, bana güvenmiyorsun
oysa ben.. seni tanıdığımdan beri
senden başka bir şey düşünmüyorum”
memnundum, mutluluk kaplıyordu içimi
söyleyeceğim çok şey vardı, onu çok seviyordum;
ama sustum.. sesimi unutmuştum..

susmuştuk.. nefeslerimizi duyuyorduk..
onun sesini duymak,
söylediklerini kaçırmamak istiyordum
baskın, şuh, tatlı, sorgulayan bir “-evvet” dedi
usulca “-ben de” diyebildim

gene o kadınsı şuh ses kiii.. hem de
bu defa kahkaha eşliğinde
“ne sen de” dedi
“-ben de işte..” dedim
çok sonra “-ben de seni seviyorum” diyebildim
..
“-herşeyden.. herkesten çok.. hem de ta ilk günden beri”

“-neden söylemedin peki” bu defa kızgındı
“bilmeem”
..
“-buna hakkım var mı”
bir anne şefkati, bir abla korumacılığı
“-kıyamaaamm, canım benimmmm”..
ben seni çok özlerim..
yollardan gözlerim..
ismini sayıklarım”

şimdi alaycı
“-ne diye”
..
“-sen benim adımı biliyor musun”
aklıma ilk geldi
“-güüülll”
“gülün sana kurban olsun,
masumummm”
ilgimin fark edilmemesi için
onu kimselerden soramadığımı unuttum..
…
sevdim bu ismi, sen bana hep “gülüm” de
“güülllüüümmm!”
sahi neydi adı
sordum

“güüülll” dedi beni taklit ederek..
sevincime bereket
ömrüme bahar
dallarıma tomurcuk ekleyerek

“benim güneşim olur musun”
“olmaz” dedim
“-nedeen!!”
..
“sen böylesine güzelken
..
“ilahemken
..
ben ancak senin kulun kölen,
sevdalın olurum,
sen de benim Sultanım!..”

“beni güzel mi buluyorsun”
“hem de çook”
oysa hiç düşünmemiştim o ana kadar
aklıma bile gelmedi
“-yemin ederim çok güzelsin”
…
“sen de çok güzelsin..”
“..”