kimsem kalmadı anne


hiç kimse gülmedi candan yürekten
hep şansım açıldı, dertten kederden
halim soran olmadı gelip geçerken
senden sonra kimsem kalmadı ANNEM

merhametin gönlümde sevda çeşmesi..
bambaşka bir insandın,melektin anne,
sen gidince yüreğimden vuruldum;
senden sonra kimsem kalmadı ANNEM.

her sabah ninniydi çınlayan sesin
çıkarmı aklımdan gülüşün senin
nerde o yaşananlar eski günlerin
senden sonra kimsem kalmadı ANNEM

sevincindim benim, derdim ,kederim
dar günümde yetiştin kol kanat gerdin
nice acılar çektin de ,belli etmedin
senden sonra kimsem kalmadı ANNEM

sen gidince başladı rüzgârım yelim..!
dokunsa yetiyordu o nurlu elin,
.hâlâ yüreğimsin,,, bitmezki sevgin
senden sonra kimsem kalmadı ANNEM.

yalanmış be annem sensiz bu dünya
gücüm yetmiyorki,aşk’a sevdaya
ne kadar dayanayım canan’sız can’a
senden sonra kimsem kalmadı ANNEM

mehmet sancak
duyguların şairi boyabat.lı

mehmet sancak