ZEHİR



Hiçbir şey hissetmiyorum.

Kör bir duygu seli içindeyim.

Kulaklarım duymuyor,gözlerim görmüyor.

Issız bir sokaktaki pire torbasından farkım yok.

Tek farkımız, o bulunca bir şeyler yiyor,

Bazen de bir köşede kıvrılıp uyuyor.

Bense yemiyorum ama acıkmıyorum da.

Uyumuyorum ama uykum da yok.

İkimiz de boş bir dünyada gün dolduruyoruz.

İkimiz de güneşin batışını bekliyoruz huzuru bulmak için.

Başkalarını korkutan gecenin o karanlığı,

İkimiz için de mutlu saatlerin başlangıcı.

O karnını doyuruyor kuytu köşelerdeki çöplüklerde.

Ben de kendimi dinliyorum ter kokan döşeklerde.

Güneşin ilk ışıkları korkutur onu da, beni de.

Bir sabah bir belediye işçisi onu zehirleyecek,

İçimdeki boşluk ve acıda beni.

İkimizin son ortak noktası da bu olacak;

İkimiz de bir zehirle göçeceğiz işte.



Ari Turan 26.MART.2012.....Ortaköy