Gün doğarken, gün batarken vuslat zamanı,
Gayrisinde neyleyim, esen yeller kurutuyor goncalarımı.
Kırlangıç seslerinde gözlerim dalıyor çok uzaklara,
Martılar kanat çırpıyor bulutlarımın karasında.
Bir an gibi doludizgin seninle geçen şu zaman,
Yokluğunda bütün saatler çok haylaz inan.
Hayalimden çıkma sakın, ne yaparım sensiz,
Kalbim sen diye atıyor, yorgun bedenimden habersiz.
Kış gelince doğanın piridir karşıki dağlar,
Alaca düştü başına, bülbüller cemreler ile coşar.
Nefesinde baharın, özleminde ayazın esiriyim,
Sevginin ocağında tüten dumanlarım var benim…06.04.2012-Ahmet BOZTAŞ

Şiirinizi okuduktan sonra dile gelen duygularımı yorum sayfanıza armağan ediyorum. Şiirinizi bütün samimiyetimle kutluyor, şiirler ve dostluklar adına gönül dolusu selam ve saygılarımı sunuyorum…