Yar…
Oysa ne
Kadar bereketlidir
Latiflik adına zariftir, adeta
Ülfet sunan bir müddet-i saadettir

Ruh
Ve kalp vicdanın
Lisanından kal eyleyen
Hakikattir, irade hürriyet demektir

Nefsiyle
Baş edemeyen
Dert ve kader sahibidir,
Zafiyet için
Kim hesaba çekilecek bedeldir

Ümitsiz
Haz naz-ı cefadır
Kahrı ne kadar kerih bir
Hezeyandır, sürur çok uzaktır

Gül
Dikeniyle pür nur
Olan aşk-ı safadır, nezaket
İçinde var olan edeb-i sabırdır

Düşünmek
Yetmez, fikirsiz
Tefekkür edilmez, ibret,
İrfana dönüşmedikçe hal demlenmez

Süreyya
Yıldızı naiftir
Ümitleri ayan eden, ufku
Yücelten, cehti önceleyen ayettir

Kitab-ı celil
Nasıl bir hakikatin bela
Ahdinden söz eden ibret-i muvazenedir

Dirlik
Ve birlik hakkın
Rızasında aşikâr olan gerçektir,
Tefrika eden her kimse şirrettir

Hangi
Şairin şiirini okusam
Mısralarında kaybolan
Umutlarımı bulsam ve hayıflansam

Mazi için
Ne yapsam,
Yâdımdan akseden
Hıçkırıkları
Ruhumun katresi saysam

Gözyaşlarımı
Sessizce bırakıp, kalbimin
Sahibine lisan-ı edep
İle anlatıp, bağışlansam

Ey yüreği
Karanfil zadesi
Lisanı gül bahçesi, sinesi
Suhuletin kalesi,
Sabrı aşk payesi olan can

Hangi
Varlığım
Adına nazar edeyim,
Perişanlığımı nasıl
Gizleyip affını dileyeyim

Hatalar benim,
Nasıl bir divanelik içindeyim,
Aczi yetimle hemhal
Edip sessizce göçeyim

Toprağın
Dilini çözeyim
Utanmak için cehtimi
Hasredeyim, nefsanîlikten geçeyim

Bir heves
Uğruna heba olmak,
Zan içinde yaşamak,
Hiddet ve şiddetten temizleneyim

Saf ve duru
Bir kalp ile kapına geleyim,
Feda olmak için,
İhsana kanmak için ömür vereyim

Mustafa Cilasun











Oysa ne
kadar bereketlidir
Latiflik adına zariftir, adeta
ülfet sunan bir müddet-i saadettir



Ruh
ve kalp vicdanın
lisanından kal eyleyen
hakikattir, irade hürriyet demektir



Nefsiyle
baş edemeyen
dert ve kader sahibidir,
zafiyet için kim hesaba çekilecek bedeldir



Ümitsiz
haz naz-ı cefadır
Kahrı ne kadar kerih bir
hezeyandır, sürur çok uzaktır



Gül
dikeniyle pür nur
olan aşk-ı safadır, nezaket
içinde var olan edeb-i sabırdır



Düşünmek
yetmez, fikirsiz
tefekkür edilmez, ibret,
irfana dönüşmedikçe hal demlenmez



Süreyya
yıldızı naiftir
Ümitleri ayan eden, ufku
yücelten, cehti önceleyen ayettir



Kitab-ı celil
nasıl bir hakikatin bela
ahdinden söz eden ibret-i muvazenedir



Dirlik
ve birlik hakkın
rızasında aşikar olan gerçektir,
tefrika eden her kimse şirrettir



Hangi
şairin şiirini okusam
Mısralarında kaybolan
umutlarımı bulsam ve hayıflansam



Mazi için
ne yapsam,
yadımdan akseden
hıçkırıkları ruhumun kadresi saysam



Gözyaşlarımı
sessizce bırakıp, kalbimin
sahibine lisan-ı edep ile anlatıp, bağışlansam



Ey yüreği
karanfil zadesi
Lisanı gül bahçesi, sinesi
suhuletin kalesi, sabrı aşk payesi olan can



Hangi
varlığım adına nazar edeyim,
perişanlığımı nasıl gizleyip affını dileyeyim



Hatalar benim,
nasıl bir divanelik içindeyim,
acziyetimle hemhal edip sessizce göçeyim



Toprağın
dilini çözeyim
Utanmak için cehtimi
hasredeyim,nefsanilikten geçeyim



Bir heves uğruna
heba olmak, zan içinde yaşamak,
hiddet ve şiddetten temizleneyim



Saf ve duru
bir kalp ile kapına geleyim,
feda olmak için,
ihsana kanmak için ömür vereyim




Mustafa CİLASUN