Hüzün şarkılarımızı dinlerim sen yokken yanımda
Gözlerin gelir gözlerimin önüne buğulu düşler gibi
Umutlarım gelir aklıma mavi umutlarım
İçimde yangınlar alevlenir hüzzam şarkılarla

Hasretin fırtınaya dönüşür
Kasırga olur beynimin her köşesinde
Taşınmayan yük olur
Kambur olur sırtıma
Mengene olur yüreğime sıkarda sıkar

Saçların gelir aklıma
Bahar kokulu saçların
Gülüşün gelir sonra aklıma
Güneş gibi ışık saçan aydınlatan gülüşün

Yokluğunda içimde çığlıklar kopar sessiz sessiz
Bana şiirler yazdıran adam seni özlemeyi seviyorum
Adını bilmediğim şehirler de senle olmayı düşlüyorum
Ellerini ellerimde nefesini nefesimde hissediyorum

Dertli bağrımda çırpınır yüreğim kuş misali
Bir bilmecedir sana olan sevgim
Bir muammadır AŞK benim için
Ben sensiz zamanlarda senle yaşamayı öğrendim
Baharlarda kışları, düşlerde sevişmeyi öğrendim

Yokluğun bana
Dokunmadan sevmeyi
Sen duymadan şarkılar söylemeyi
Sen okumasan da şiirler yazmayı
Sensizde yaşamayı öğretti

Tek başıma çilingir sofraları kurmayı
Senin yerinede kadeh kaldırmayı
İçmeyi, efkâr türkülerini söylemeyi
Ay ışığında sarhoş olmayı öğretti

Her gece yalnızlığıma sarılıp uyumayı
Hüznümle sevişmeyi
Gözyaşlarımdaki tuzun tadını
Adını bilmediğim şehirler de seni aramayı öğreti bana


BEYHAN DOĞAN