Döndük

Bahar ile yaza kandım
Kervan geçmez yola döndük
Yüze güleni dost sandım
Soğuk esen yele döndük

Dumanlı dağda kar idik
Hep güneş vurdu eridik
Biz de sel olduk yürüdük
Çağlayıp da sele döndük

Ozan Naçari yoldadır
Hem insanda hem kuldadır
Güzel söyleyen dildedir
Bülbül olup güle döndük


Ozan Naçari


1947 yılında,Çorum ili’nin,Alaca İlçesi’nin, Çıkhasan köyünde doğdu. Asıl adı Ali Çetin’dir. İlkokulu köyünde okudu. Köyüne gelip giden aşıklardan etkilenerek şiire ve bağlamaya yöneldi.

1963 yılında Ankara’ya giderek birçok aşıkla tanıştı ve bilgisini pekiştirdi. Bu dönemden sonra özellikle Kul Ahmet’in desteğini gören Naçari, Türkiye’nin değişik bölgelerini dolaştı.

Ankara’ya yerleştikten sonra halk ozanlarının değişik örgütlenmelerine katıldı ve derneklerde yöneticilik yaptı.

Ozan Naçari’nin »Anadolu Kültürü ve Ozanlarımız« (1995), »Anadolu’yu Gezen Ozanlar« (1997) ve »Anadolu’nun Çileli Ozanı Hüseyin Sürmeli Varto« (1998) adlı araştırmaları yayımlandı.

*
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-405-)(-)(-)(

Başımızda saç kalmadı
Genç yaşında kele döndük
Bu gönül sözden almadı
Esip geçen yele döndük

Hep sitem var avazında
Usanç var cilve nazında
Sevdiğimizin gözünde
San ki yaban, el’e döndük

Ne aradık neler bulduk
Gurbet eli çare bildik
Kaktüs olduk,diken olduk
Kuru,kıraç, çöle döndük

Bülbül olduk ah-ı zara
Hasret kaldık gül-i zara
Sinemizde bir çok yara
Kırk yamalı çula döndük

Acı sözler kalbi deldi
Yad elleri merhem bildi
Yalvarmaktan gına geldi
Lâl olmuş bir dile döndük

Düşüp,yerden doğrulurken
Yürek yanıp kavrulurken
Acılarla yoğrulurken
Meclup,bitkin hal’a döndük

Lüzumsuzum geçen her an
Ömrümüzde kayıp, ziyan
Deli akan ırmakta ben
Başı boş bir sal’a döndük

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz