Sıkıldım Artık…!

Kendin çık diyorlar, bu zor dönemden,
Anlamak çok zor be, bu nasıl mantık,
Beni bu dertlerden, bu kör düğümden,
Sen kurtar Allah’ım, sıkıldım Artık…!

Soktular beni bu, sıkıntılara,
Dinledikçe onlar, kanattı yara,
Güvenim kalmadı, yalancılara,
Hayattan da bezdim, sıkıldım artık…!

Benim de güzel bir, hayatım vardı,
Şanssızlık gelip de, yakamı sardı,
Bir an da düştüm de, dünyam karardı,
Kalkmak ta zorlandım, sıkıldım artık…!

Ne uzak durdular, ne candan yakın,
Sen beni riyakar, dostlardan sakın,
Zorlu bir sınavdır, bilirim lakin,
Yoruldum tükendim, sıkıldım artık…!

Şiir yazıyorum, olay oluyor,
Uzaktan konuşmak, kolay oluyor,
Nasihatler bile, kalay oluyor,
Zoraki dayandım, sıkıldım artık…!

Dostlarım diyor ki, hüzün yazıyor,
Kimse bilmiyor ki, içim yanıyor,
Onlar konuştuk ça, kalbim kanıyor,
Sözlerden bunaldım, sıkıldım artık…!

Canım dediler de, hiç bilmedim mi..?
Hep ağlattılar da, güç silmedim mi...?
Bir şans verdiler de, ben gülmedim mi…?
İçime kapandım, sıkıldım artık…!

Canım dediklerim, canımı aldı,
Aşılmaz dertleri, içime saldı,
Artık yaşamaya, ömür ne kaldı,
Yarabbi daraldım, sıkıldım artık…!

Sana el açmışım, kulun Aras’ım,
Yıl iki bin on bir, aylardan kasım,
Mutluluk adına, olmasın yasım,
Duy benim feryadım, sıkıldım artık…!

Tolga Aras 14.11.2011