Ne canı ve
ne de cananı dilegetirsem


Ruhumun
figan eden hicran
damlalarını sabrın vecdiyle demlesem


Kalbimin
inşiraha muhtaçlığıyla yetinsem,
aşktan söz etmeye hiç cüret etmesem


Gönlümü vakfetsem,
irademden geçsen,aklımı ve
izanımı feda olmak için azimle derlesem


Ruhum hangi
ufka dalsa hüzün var


Umutları
niye zaman kırar, bizar
olan kalp neye yarar, kimi anar


Gece döşeğim olsa,
taş yastığım kalsa,hazan her
zaman yanımda bulunsa ne çıkar


Kime dertleneyim,
şehrine malik olmadığım kalbin
melalinden nasıl söz edeyim, gözler ağlar


Ne zaman
dikkat kesilip sarsılsam


Emrivaki yapan,
tuğyana dalan, hiddeti yaşatan,
şiddetten sakınmayana baksam


İçine düştüğü
acizliği nasıl anlatsam, nefsin
esaretinden kurtarmak için bir çaba harcasam


Korkudan
emin olmak için kalbimi yoklasam,
şer olandan şirretlik yapandan nasıl kurtulsam


Lafs-i celali
ihsanla anmalıyım
Varlık adına neyim varsa
kurtulmak için bahane aramamalıyım


Dünyaya
dalmaktan kurtulmalı,
avuntuda nefsin payesi var,
kalbi yaralar, bu hakikati anlamalıyım


Ruhumu
özgür kılmak adına,
umutlarla hemhal olup,
hanifliği yaşamak muradına kanmalıyım


Ölüm
ne kadar sakin bir liman
Sessizliğin haşyetinden
söz ediyor suskun kalan bu zaman


Bela
kimden söz eder,
kader iradenin muvazenesinden
zuhur eder diyor haber veren an


Düşünmektir işim,
fikir en kıymetli değerim, akıl ve
irade azme tabi olan bedelim, ey inanan




Mustafa CİLASUN