fallar çıkmaz, içimiz yanar
terkedilmişliğimizin niçinin de kala-kalırız
hazmedemez, anlayamaz kabullenemeyiz
bir şeyler yalandır,
inanmayız,
ikna olmayız,
mutmain değiliz
oysa tercihleri olmalı kişinin
ve gerekçesi kararına esas teşkil eden
herkes kendi kararlarını, hür iradesi ile vermeli
artık sevmiyordur, can-ı gönülden
kime ne; bu onun tercihi



oysa gerçek yok mu, geldiğinde
“hoş geldi”.. deyip başımıza taç ederken
gittiğinde hüsnü kabul ile
hürmette kusur etmeden
kaderimin burasından
ömrümün bu kadarına
şükür Yaratana yazana
şükür adını yazdım adıyla yan yana
gitmesi gerekiyordu kader böyle istedi
şükür çok mutlu etti

ama gel bunu yüreğine anlat
sen o’nlu hasretler büyütürken
ve umurunda olmadan visalmiş, vuslatmış
onun mutluluğu üstüne dualar,
temenniler, hülyalar
sevdiklerine kol-kanat
sevmediklerine düşman olmalar
son bir kez daha
sevdiğini söylemediğine pişman olmalar
hep en güzel yerinde
olmadık kırılmalar
budanmalar
kahrolmalar..
yanmalar

sevmek güzeldi.
sevişmek de
sevgili en güzel hem de;
güzeller güzeli