Ah be cefakâr başkan! Ah be vefakâr reis!
Bilmem ne zaman diner bu gözyaşı bu yeis?
Hangi hâinler ördü başına bu ağları?
Kim mezar etti sana soğuk karlı dağları?
Keşke hiç binmeseydin o demirden illete
Sen dürüst bir liderdin lâzımdın bu millet’e.

Sen ki Anadolu’nun yiğit delikanlısı
Hep doğruluktan yana hep dürüstlük yanlısı
Ne dâvândan vaz geçtin ne de ülkeni sattın
Gel gör ki suçsuz yere yıllarca hapis yattın
Tam yaranı sarmıştın, toparlanmıştın yeni
Ölüm Allah’tan ama erken kaybettik seni

İnan bana ardından Türk dünyâsı ağladı
Ne çok sevenin varmış herkes kara bağladı
Sen sakın merâk etme dâvân hâlâ yaşıyor
Bıraktığın bayrağı Alperenler taşıyor
İşte çok istediğin Sivas sonunda senin
Haydi ısınsın artık buzla kaplanmış tenin

İnan bana her gece giriyorsun düşüme
Al paltom senin olsun yeter ki sen üşüme
Acını anlatmaya söz de yetmez kalem de
Peygamber’e komşu ol dilerim o âlemde
Dünya dediğin ne ki zaten dipsiz bir kuyu
Üzerine nûr yağsın yerinde rahat uyu.

II.

Cinâyet gibi kaza seni bizlerden aldı
O gün bu gün dinmedi yüreğimdeki yeis
Allah aşkına bir bak meydan kimlere kaldı?
Şimdi sen olmalıydın hey gidi koca reis!
Kimseyi suçlayamam günahları boynuna
Ama atıverdiler seni kar’ın koynuna

Kapatmıştın çile ve dertle dolu çağını
Engelleri aşıyor, dağları deliyordun
Beklenmedik bir anda kader ördü ağını
Tam da toparlanmıştın çok güçlü geliyordun
Kar oldular yağdılar, tipi olup estiler
O veya bu şekilde yollarını kestiler

Andıkça yüreğimi yerinden söküyorum
İrem bağına dönsün kabir denen o kuyu
Yıllar geçti ben halâ göz yaşı döküyorum
Rûhun şâd olsun reis! Yerinde rahat uyu
Birileri demiş ki "erkek adam ağlamaz"
Ben sana ağlıyorum bu söz beni bağlamaz.


Merhum Muhsin Yazıcıoğlu ve dâvâ arkadaşlarını saygı ve rahmetle anıyorum.


.