7
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2256
Okunma

Buz tuttu yüreklerimiz
Üşüdük
Önce ellerimiz
Sonra yüreklerimiz
Buzullaştı yabancılaştı
Kendimize yabancılaşmışken henüz
Beden ayrı ruh ayrı gezerken
Sevgiyi sevilmeyi unuttuk
Yanlış mevsimlerde açan
Kardelen çiçekleriydik
Sevmeyi beceremedik...
Sevmeyi beceremedik...
Yaşamak istediklerimizi düşlerken
Yaşayamadık yaşamın koşuşturmasından
Iskaladık aşkı sevgiyi sevilmeyi
Belkide kaçırdık treni derken
Hüzün gemisinde savrulduk pupa yelken
Hayel sandığımız duygular yanı başımızda beklerken
Kaybolduk yabancı diyarlarda
Önce yüreğimize yağdırdık karları
Sonra şiirlerimizde aradık baharları
Tenha dehlizlerinde gezerken ruhumuzun
Önce kör karanlıklara rastlamadık mı ?
Işığı ararken yüreğimizdeki perdeleri aralayamadık
Ve bize en yakın güneşe sığınmalıydık
Yaşadık yaşadığımızı sanarak
Yaşlandık yaşayamadıklarımızın hüznüyle
Bir garip olduk bölündü yüreğimiz
Ana olduk eş olduk sevgili olduk
Leyla olduk Aslı olduk Şirin olduk
Ne Mecnunu mutlu edebildik
Ne Keremi kurtarabildik yanmaktan
Ne de Ferhat’ın deldiği dağlardan sular çağıldaya bildi
Kurudu önce yürekler sonra topraklar
Sevmeyi beceremedik...
BEYHAN DOĞAN
5.0
100% (5)