Seni çaresizliklerde sevdi bu kalbim
Üşümüş ayaz sabahlara uyanarak
Sana açtım uykulu gözlerimi
Eskimiş,yıpramış bedenimde kilitledim seni
Loş kalmış sokak lambaları altında okudum
Sevi mesajlarını
Şiirler yazdım yüreğine
Türküler söyledim ceylan gözlerine
Maral çığlıkları attım üzüm bakışlarına
Avazlar çokluğunda,avazımca..
Ve kahverengileri avuçladım gözbebeklerinde
Her sabahın dudağından öptüm sen diye
Her anlarım yeniden birikti sensiz
Ve bütün dünler, bütün öbür günleri
Yarınları biriktirdim senin için
Hep çaresiz benim sana gelişlerim
Sevilerim,sevdalarım çaresiz
Akşamlarım gün batımı turunculuğunda
Hep İzmir vapur iskelesine iner sessizce
Sonra ateş kızıllığına düşer bulutlar
Martılar bir bir çekilir yosun kokulu denizden
En son vapura koşar insanlar
Sonra karabatağa dönüşür gece
Sonra bütün kuşlar susar
Ve sokak köpekleri cirit atar konak meydanında
Ben içimdeki senle kalırım baş başa
Anılar vurur yüreğime,gözlerime
Ve çaresizce sokulurum kendime
Sensiz akşamlarıma sen diye sarılarak
Dalarım uykularıma
Çaresiz,çaresiz,çaresizce…
26/03/2012
V.A.Çamlıgil