BU ŞEHİR

Siyah bir tül gibi iniyor gece
Bu şehrin rüzgârları başka
Baharı yazı kışı bir başka
Bir başka bu şehrin insanları
Gözleri fırıl fırıl yüzleri korkuya bulanmış
Sokakları puşt geceleri kancık olmuş
Yiğitliğinde
kardeşliğinde
yalnızca namı kalmış dillerde

Sevdalar bile parayla alınır olmuş
Gencecik kızlar sokaklara düşmüş
Hayat denilen şey, sadece para olmuş

Ah benim eski insanlarım
Utanmayı bilen ar namusu bilen atalarım
Şimdi nerede utanma
Hani siz derdiniz ya “Vel haya vel iman”
İşte aynen öyle

Beyaz bir tül gibi iniyor sabah
Ve kaçıncı kez geçiyorum bu tüllerin arasından
Beni yıllarca evime taşıyan bu sokak
Bu küçük ve yorgun evler
Bu sonradan görme apartmanlar
Gösterişli pastaneler
alış veriş merkezleri

Bir tünelde yürüyormuşum hissi veren
İki yanımda dizili olan ağaçlar
Geçmişin adım adım uzaklaşan görüntülerine dönüşüyor

Tüller uçuşuyor açık pencerelerden
Ben taşıyorum gecenin gürültüsünü
Hayaller
gerçekler
Ve şarabımda eriyen buz

Bu şehir tüm kapılarını açıyor
Kendini karşılayan
ve terk eden herkese




10.05.2006 / ANKARA