Pejmurde zamanlar
kayak altında çizmiş
yüzünün façasını,
bildiği… bilmediğinin ortasında
kanamaların durmazlığı
için için ağlamanın ertesinde
hırçın bakışları
beddualarına dönüşür
Allahsız bakışlara,
bıraksalar kara boyayı
yeşilin orta yerine çakar
de hayat
de dünya adına
namusun peşinde
viran olan sarı dilber için
hiç onun olmadı ki
sarı saçları,
fırlatır ortalamadan
alnın ortasına aynada
iki ucu keskin lanetleri,
o seçkin değildi
onun bunun çocuğuydu
keşmekeş olan
kaldırımın ardından
soğuk, yalın ayak
maratonu bitiriyordu
yoksa kısamıydı ki
lanet olsun mesafe
ne fark derdi
ziller çağırıyordu
gülücüklerin ardında
gitmekle kalmak arası kalmayacaktı
çekmişti keyfi kıyaktı,
onun bunundu
adını bilmediği
anası bekleriydi
nur ışığını uzatan,
sat bu ziyanlığı
kurtul esaretten koçum
ezilmişlik ve Allahsız bakışlar olmayacak
orada özel olacaksın,
titreyen bedeni
teslimiyette
ve
tebessümü yok…
Ey Allahsızlar
daha on yedisinde idi…

17.10.2007 Berna Çankaya