Karsimda boynu bukuk,masuf,kendini yalniz hiseden biri var.
Ic titreci bir hikayesi var ne dinlemeye,nede yasamaya dayanabilir insan.
Oyle dolu aglamak isteyen,ama aglayamayan.
Anlatmak isteyen,ama kelimelere sigdiramayan.
Sevgi dolu,ama goreni olmayan.
Yalniz…
Bitkin…
Asik…
Gucsuz…
Kelimelerle anlatamadigim biri…


Ne garip okadar cok seveni var,ama okadar cok dislanmis ki…
Neden boyledir insanlar hep birilerini Kabul etmezler…
Oldugu gibi sevmezler,sadece para icin yaninda olurlar…
Iste onun icinde oyle yaptilar,yalniz biraktilar…
Yalniz…

Oyle dolu ki,anlatamam…
Hisedebilirmisiniz bilmem,ama icim bi garip oldu…
Gozleri doldu,sozleri bi buruk,bakislari dalgin sanki…
Sanki…
Sanki birini bekliyo,ama gelecekmi neden vazgecilen taraf oldu…

Oyle cana yakin ki…
Bende elimi uzattim…tek kelime etmeden sadece hikayesini dinledim.
Dinledim ve yapabildigim tek sey ise suydu elime kalemi alip yazmak.
Evet yazdim onun hikayesini garip oldum bi baska dokundu hikayesi.
Dokundu hikayesi….